W minionym roku cały świat obchodził 400-lecie urodzin Rembrandta van Rijn. Wystawa prezentowana obecnie w legnickim Muzeum to również hołd złożony temu słynnemu barokowemu artyście. Ekspozycja obejmuje 273 prace, jest to niemal kompletna spuścizna graficzna tego twórcy. Prezentowane ryciny zostały wykonane w technice graficznej zwanej akwafortą.

Rembrandt znany jest nam jako malarz obrazów olejnych, takich jak Lekcja anatomii dr Tulpa, czy Straż nocna oraz portretów; tymczasem za życia bardziej sławny był jako miedziorytnik. Ryciny jego cechuje niezwykła precyzja. Wiadomo również, ze stosował werniksy sporządzane wg własnej receptury by osiągnąć efekty zbliżone do malarskich. Do odbijania grafik artysta używał wyszukanych gatunków papieru, nierzadko specjalnie importowanych z Japonii.

Wśród tematów prezentowanych grafik wyróżniają się liczne autoportrety, sceny rodzajowe, holenderskie pejzaże, motywy biblijne a także wizerunki osób portretowanych i to zarówno pompatycznych patrycjuszy jak i zwyczajnych biedaków.

Eksponowaną na wystawie kolekcję możemy podziwiać dzięki przeprowadzonej, w połowie XIX wieku, przez Armanda Durand akcji ratunkowej, polegającej na przywróceniu niemal pierwotnego stanu większości płyt miedzianych Rembrandta. Durand opracował specjalną technikę konserwacji i odtworzenia pierwotnego stanu dzieł artysty. Odbitki sporządzone przez Duranda wykonane były na wartościowym papierze czerpanym ,uchodzą za wyjątkowe pod względem jakości.


TECHNIKA AKWAFORTY

Akwaforta była ulubioną techniką graficzną Rembrandta. Podłożem jest w tej technice cienka płyta miedziana. Pokrywa się ją kwasoodporną powłoką zwaną werniksem akwafortowym. Następnie za pomocą igły akwafortowej nanosi się na płytę rysunek i płytę zanurza się w roztworze kwasu. Odsłonięte partie, te nie chronione przez akwafortowy grunt podlegają wytrawieniu tworząc rowki na powierzchni metalu. Po wyjęciu płyty z roztworu kwasów usuwa się grunt akwafortowy i na czystą płytę nanosi się farbę drukarską za pomocą tamponów lub wałka. Następnie wyciera się płytę, z wyjątkiem rowków w których farba zostaje i nakłada się wilgotny arkusz papieru. Płyta z papierem jest przepuszczana przez rolki prasy. Papier absorbuje farbę z rowków i powstaje odwrócone odbicie rysunku z płyty.

Otwarcie wystawy - 23.02.2007
Czynna do - 05.05.2007
Miejsce - Akademia Rycerska