Chabiorowanie 1990–2090


październik - grudzień 2024

gmach główny



Tytuł Chabiorowanie 1990–2090 to powrót do dziennika chabiorowej podróży i otwarcie go na kolejne lata. Na wystawie prezentowane są najnowsze wielkoformatowe płótna oraz obrazy i rysunki, które powstały w latach 90.

Pierwsza pięciolatka. Legnica 1945–1950


wrzesień – grudzień 2024

gmach główny




Ekspozycja została podzielona na dwie całkowicie odrębne części. Pierwsza, znajdująca się  w siedzibie Teatru Modrzejewskiej w Legnicy (Hall Starego Ratusza), to owoc szerokiej kwerendy źródłowej przeprowadzonej w archiwach, instytutach, bibliotekach i muzeach. Dotyczy niezwykle trudnego do uchwycenia zagadnienia, jakim jest legnicki teatr oraz życie teatralne w pierwszych latach powojennych. Zebrany materiał pozwolił na przedstawienie takich wątków jak próby powołania teatru zawodowego, teatr radziecki, narodziny teatru żydowskiego, gościnne występy teatrów spoza miasta oraz lokalny amatorski ruch teatralny.

MIĘDZYNARODOWA WYSTAWA SATYRYKON – LEGNICA 2024


czerwiec - wrzesień 2024

gmach główny



Wystawę tworzą prace nadesłane na tegoroczny konkurs rysunków satyrycznych. Ich tematem wiodącym jest „Atrapa”, natomiast drugą kategorię tradycyjnie stanowi „Żart i satyra”.

Tradycja i współczesność. Malarstwo Miny Gampel



czerwiec - październik 2024 r.

gmach główny


Mina Gampel, choć wiele doświadczyła, wciąż jest pełna energii i zachwytu nad światem oraz ludźmi, co doskonale widać w jej obrazach. Czasem są to nostalgiczne wspomnienia miasteczek, dziecięcych zabaw i rodziny, innym razem pełne radosnej ekspresji obrazy ilustrujące kulturę żydowską.

Wizerunki królów polskich według Aleksandra Lessera


maj-sierpień 2024

gmach główny




Od maja do sierpnia w Muzeum Miedzi można oglądać wystawę pt. "Nie tylko Matejko. Wizerunki królów polskich według Aleksandra Lessera" – malarza historycznego, ilustratora, publicysty, krytyka sztuki, rysownika. Artysta urodził się w 1814 r. w Warszawie w rodzinie żydowskich kupców i bankierów, w trudnym czasie dla Polski, kiedy znajdowała się pod zaborami. Studia na Warszawskim Oddziale Sztuk Pięknych przerwało mu zamknięcie Uniwersytetu po upadku powstania listopadowego (1830-1831), więc wyjechał zdobywać wykształcenie w Dreźnie i w Monachium, co widocznie ukierunkowało jego twórczość. Reprezentował w malarstwie nurt archeologiczny, dokumentował sceny z dziejów Polski, poprzedzając ostateczny wygląd dzieła wnikliwą analizą historyczno-ikonograficzną źródeł, aby jak najwierniej przedstawić każdy szczegół.