Podczas prac konserwatorskich prowadzonych przy na wieży gotyckiej katedry św. Apostołów Piotra i Pawła odnaleziono kapsułę czasu. Na początku sierpnia komisyjnie dokonano jej otwarcia podczas którego z wnętrza miedzianej tuby wydobyto 4 dokumenty oraz 35 monet.
Kapsuły takie świadomie umieszczane są najczęściej w kopułach wież kościelnych bądź ratuszowych, podczas prac budowlanych lub remontowych. Depozyty takie zawierają głównie dokumenty, monety, fotografie lub gazety, będące przesłaniem dla następnych pokoleń.
Po wstępnej analizie treści legnickich dokumentów stwierdzono, że po pierwotnym umieszczeniu w wieży kapsuły czasu, jeszcze dwukrotnie uzupełniano jej zawartość.
Najstarszy pergaminowy dokument pochodzi z 18 lipca 1650 r. Umieszczono go przy okazji odbudowy spalonej wieży z lat 1649-1651. Wcześniej, 11 listopada 1648 r. budowlę pochłonęły płomienie pożaru, który strawił znaczną część miasta. Działo się to w schyłkowym okresie panowania księcia legnickiego Jerzego Rudolfa. I to właśnie dwie monety tego władcy umieszczono w kapsule. Był to dukat z 1621 r. oraz talar z 1607 r.
Kolejnego depozytu dokonano w 1775 r. Wówczas w kapsule znalazły się nowe dwa dokumenty oraz 23 monety. Głównie upamiętniały one panowanie króla Prus Fryderyka II Wielkiego. Wśród tego zestawu znalazły się m.in. cztery srebrne monety króla Polski Augusta III (Sasa).
Kolejny wkład do tuby dodano w 1823 r. Dołożono wtedy do niej następny dokument oraz 10 monet króla Prus Fryderyka Wilhelma III. Ogólnie w kapsule znalazło się 5 złotych monet, 26 srebrnych i 4 miedziane
Najwcześniejszy depozyt odnaleziony w kapsule czasu pochodzi sprzed 375 lat. Tym samym jest to najstarsze tego typu znalezisko nie tylko w Polsce ale także na całym świecie. Dotychczas za takie uchodziły znaleziska z Niedźwiedzicy (1704), Wawelu (1716), Wschowy (1726) czy w Faneuil Hall w Bostonie (1761).
Obecnie kapsuła wraz z zawartością trafiła do Muzeum Miedzi w Legnicy, gdzie zostanie poddana dalszym badaniom. Muzealnicy wraz z parafią planują w najbliższym czasie jej eskpozycję dla szerszej publiczności, a także opracowanie naukowe znaleziska.